نخستين توضيح گسترده پيرامون استفاده نوين از ضدعفونيكنندهها در عملهاي جراحي در سال ۱۸۶۷ توسط جوزف ليستر جراح انگليسي و طي مقالهاي با نام اصول گندزدايي در عمل جراحي (به انگليسي: Antiseptic Principle of the Practice of Surgery) منتشر گشت كه در آن از نظريهٔ ميكروبهاي بيماريزا كه نخستين بار توسط لويي پاستور بيان شده بود اقتباس گرديد. طبق اين مقاله استفاده از موادي مانند فنول ميتواند بسياري از ميكروبها را كشته و محل جراحي را ضدعفوني كند. برخي روشهاي ضدعفوني مشابه در گذشته توسط دانشمنداني چون بقراط و جالينوس و همچنين در كتيبههاي باستاني سومري بيان گشتهاند. افرادي چون جوزف اسميت براي نخستين بار از موادي مانند الكل براي ضدعفوني زخمها و جراحتها استفاده نمودند.[۱] نخستين استفاده از مواد ضدعفونيكننده را ميتوان در عصر باستان و به هنگام موميايي كردن اجساد مشاهده نمود. امروزه از محلول آب و فنل كه داراي قدرتي خاص و ثابت است به عنوان معياري براي مقايسهٔ تأثير و قدرت ضدعفونيكنندهها استفاده ميشود
جمعه ۱۳ بهمن ۹۶ ۱۶:۲۱ ۱۷ بازديد
تا كنون نظري ثبت نشده است